John Keats: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'right|300px '''John Keats''' (Londen, 31 oktober 1795 – Rome, 23 februari 1821) was een Engelse dic...') |
k (Categorie:Brits schrijver verwijderd; Categorie:Brits dichter toegevoegd met HotCat) |
||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
Keats schreef veel [[ode]]s en [[ballade]]s. Hij beschreef extreme emoties en zijn gedichten zijn vooral gevuld met negatieve emoties, zoals [[melancholie]]. Ook was Keats geobsedeerd met de dood. Drie jaar voordat hij stierf, wist hij door zijn ziekte al dat hij zou overlijden. Keats zag het leven als iets tijdelijks, dat voorbij zou gaan. Hij geloofde dat hij door het maken van literatuur echter voor eeuwig zou kunnen voortleven. In ''[[Ode to a Nightingale]]'' is dit duidelijk. Het gedicht gaat over een [[nachtegaal]], die uiteindelijk sterft, maar door zijn mooie gezang leeft hij voort. | Keats schreef veel [[ode]]s en [[ballade]]s. Hij beschreef extreme emoties en zijn gedichten zijn vooral gevuld met negatieve emoties, zoals [[melancholie]]. Ook was Keats geobsedeerd met de dood. Drie jaar voordat hij stierf, wist hij door zijn ziekte al dat hij zou overlijden. Keats zag het leven als iets tijdelijks, dat voorbij zou gaan. Hij geloofde dat hij door het maken van literatuur echter voor eeuwig zou kunnen voortleven. In ''[[Ode to a Nightingale]]'' is dit duidelijk. Het gedicht gaat over een [[nachtegaal]], die uiteindelijk sterft, maar door zijn mooie gezang leeft hij voort. | ||
| − | [[Categorie:Brits | + | [[Categorie:Brits dichter]] |
Versie van 11 jan 2021 22:49
John Keats (Londen, 31 oktober 1795 – Rome, 23 februari 1821) was een Engelse dichter. Keats was onderdeel van de stroming, die bekend staat als de Engelse Romantiek. Hij was bevriend met dichters Lord Byron en Percy Bysshe Shelley. Keats staat bekend om zijn korte leven; hij stierf aan tuberculose toen hij 25 jaar was.
Keats schreef veel odes en ballades. Hij beschreef extreme emoties en zijn gedichten zijn vooral gevuld met negatieve emoties, zoals melancholie. Ook was Keats geobsedeerd met de dood. Drie jaar voordat hij stierf, wist hij door zijn ziekte al dat hij zou overlijden. Keats zag het leven als iets tijdelijks, dat voorbij zou gaan. Hij geloofde dat hij door het maken van literatuur echter voor eeuwig zou kunnen voortleven. In Ode to a Nightingale is dit duidelijk. Het gedicht gaat over een nachtegaal, die uiteindelijk sterft, maar door zijn mooie gezang leeft hij voort.