Willem de Zwijgerhondje: verschil tussen versies
| (2 tussenliggende versies door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het '''hondje van Willem van Oranje''' was hem trouw tot in de dood: letterlijk en figuurlijk. Na de dood van zijn baasje weigerde het hondje nog te eten. Na drie dagen stierf het dier en kreeg een plaatsje in Willems graf. |
Het '''hondje van Willem van Oranje''' was hem trouw tot in de dood: letterlijk en figuurlijk. Na de dood van zijn baasje weigerde het hondje nog te eten. Na drie dagen stierf het dier en kreeg een plaatsje in Willems graf. |
||
| − | Het hondje was een [[ |
+ | Het hondje was een [[kooiker]], een oer-Hollands ras. Het zijn kleine honden met een witte en roodbruine vacht en een opvallende staart. Met deze pluimstaart lokte het eenden voor jagers naar een 'eendenkooi'. Vandaar de naam 'kooiker'. |
Vroeger werd het kooikerhondje soms Willem de Zwijgerhondje genoemd, omdat het hondje van Willem van Oranje zijn baasje eenmaal zou hebben gered van een moordaanslag. Tijdens een veldtocht in België lag Willem te slapen in zijn legertent. Zijn hondje, dat altijd meereisde, hoorde een indringer, begon te blaffen en sprong op het gezicht van zijn baasje. Willem werd wakker en de insluiper ging er vandoor. Helaas kon de trouwe viervoeter zijn baasje geen tweede keer redden. In 1584 werd Willem toch vermoord. Zijn hond kon het verlies van zijn baas niet verwerken en stierf drie dagen later van verdriet! Vanwege de bijzondere band tussen het hondje en Willem zijn ze op veel belangrijke monumenten samen afgebeeld. |
Vroeger werd het kooikerhondje soms Willem de Zwijgerhondje genoemd, omdat het hondje van Willem van Oranje zijn baasje eenmaal zou hebben gered van een moordaanslag. Tijdens een veldtocht in België lag Willem te slapen in zijn legertent. Zijn hondje, dat altijd meereisde, hoorde een indringer, begon te blaffen en sprong op het gezicht van zijn baasje. Willem werd wakker en de insluiper ging er vandoor. Helaas kon de trouwe viervoeter zijn baasje geen tweede keer redden. In 1584 werd Willem toch vermoord. Zijn hond kon het verlies van zijn baas niet verwerken en stierf drie dagen later van verdriet! Vanwege de bijzondere band tussen het hondje en Willem zijn ze op veel belangrijke monumenten samen afgebeeld. |
||
| + | ==Bron== |
||
| − | |||
Met toestemming overgenomen van www.anno.nl |
Met toestemming overgenomen van www.anno.nl |
||
| − | |||
[[categorie:Honden]] |
[[categorie:Honden]] |
||
Huidige versie van 28 feb 2020 om 13:32
Het hondje van Willem van Oranje was hem trouw tot in de dood: letterlijk en figuurlijk. Na de dood van zijn baasje weigerde het hondje nog te eten. Na drie dagen stierf het dier en kreeg een plaatsje in Willems graf.
Het hondje was een kooiker, een oer-Hollands ras. Het zijn kleine honden met een witte en roodbruine vacht en een opvallende staart. Met deze pluimstaart lokte het eenden voor jagers naar een 'eendenkooi'. Vandaar de naam 'kooiker'.
Vroeger werd het kooikerhondje soms Willem de Zwijgerhondje genoemd, omdat het hondje van Willem van Oranje zijn baasje eenmaal zou hebben gered van een moordaanslag. Tijdens een veldtocht in België lag Willem te slapen in zijn legertent. Zijn hondje, dat altijd meereisde, hoorde een indringer, begon te blaffen en sprong op het gezicht van zijn baasje. Willem werd wakker en de insluiper ging er vandoor. Helaas kon de trouwe viervoeter zijn baasje geen tweede keer redden. In 1584 werd Willem toch vermoord. Zijn hond kon het verlies van zijn baas niet verwerken en stierf drie dagen later van verdriet! Vanwege de bijzondere band tussen het hondje en Willem zijn ze op veel belangrijke monumenten samen afgebeeld.
Bron
Met toestemming overgenomen van www.anno.nl