Schorseneer: verschil tussen versies
| Regel 9: | Regel 9: | ||
= Huisvrouwenleed = |
= Huisvrouwenleed = |
||
Na de Tweede Wereldoorlog raakten schorseneren uit de mode. Vermoedelijk vanwege het bruine kleverige melksap dat vrijkomt bij het schillen van de wortels en dat lastig te verwijderen is. Vandaar ook de bijnaam ´keukenmeidenverdriet´ of ´huisvrouwenleed´. |
Na de Tweede Wereldoorlog raakten schorseneren uit de mode. Vermoedelijk vanwege het bruine kleverige melksap dat vrijkomt bij het schillen van de wortels en dat lastig te verwijderen is. Vandaar ook de bijnaam ´keukenmeidenverdriet´ of ´huisvrouwenleed´. |
||
| + | |||
| + | == Externe links, bronnen, afbeeldingen == |
||
| + | * [http://www.anno.nl/anno/anno/i003092.html Lang niet gezien] |
||
Versie van 17 apr 2007 16:10
Schorseneren
In de winter eten veel Nederlanders stamppotten vol typische wintergroentes zoals kool, andijvie of wortels. Maar de schorseneer, bij uitstek een wintergroente, eet bijna niemand meer. Schorseneren zijn lelijke, langwerpige, bruine wortels, die ook wel winterasperges (vanwege de smaakgelijkenis) of armeluisasperges (ze zijn goedkoop) genoemd worden. Ze worden al vier eeuwen lang in Nederland gegeten.
Geschiedenis
In de zestiende eeuw is de schorseneer vanuit het Middellandse Zeegebied naar ons land geïmporteerd. De naam is afgeleid van het Italiaanse woord voor zwarte adder, scorzone, omdat de groente zo onaantrekkelijk was. Italianen doopten de schorseneer scorza nera, zwarte schil.
Huisvrouwenleed
Na de Tweede Wereldoorlog raakten schorseneren uit de mode. Vermoedelijk vanwege het bruine kleverige melksap dat vrijkomt bij het schillen van de wortels en dat lastig te verwijderen is. Vandaar ook de bijnaam ´keukenmeidenverdriet´ of ´huisvrouwenleed´.