Sumeriërs
Sumer of Soemer (in het Sumerisch: 𒆠𒂗𒄀) is een hele oude beschaving die vanaf het vierde millennium v.Chr. ontstond in het zuidelijk deel van Mesopotamië. Het is daar de oudste beschaving en een van de oudste ter wereld. Dit gebied waar de rivieren Eufraat en Tigris uitmonden in de Perzische Golf werd door de Sumeriërs zelf ki-en-gir (het land van de beschaafde heersers) genoemd. De Akkadiërs gaven aan het gebied later de naam Sumer.
Samen met de noordelijke streek Akkad maakte Sumer deel uit van het Tweestromenland of Mesopotamië. Ook het zuidelijke deel van het latere Babylonië wordt wel aangeduid als Sumer, vergelijkbaar met de naam Akkad voor het noordelijke deel. Vandaar ook de naam Sumer en Akkad voor Babylonië.
Sumer wordt gezien als een van de eerste samenlevingen ter wereld waar alle kenmerken van een beschaving aanwezig waren. Sumer wordt dan ook wel de wieg van de beschaving genoemd, naast onder meer het oude Egypte en de Indusbeschaving. Hiermee hadden ze ook contacten.
Het Sumerische rijk bestond uit een reeks stadstaten, ieder met een eigen vorst. Vanaf het midden van het 4e millennium v.Chr. werd de leider van de machtigste stadstaat erkend als de koning van de regio.