Amalia van Hessen-Darmstadt
Prinses Amalie Friederike (Prenzlau, Brandenburg, Duitsland, 20 juni 1754 - Bruchsal, Baden-Württemberg, Duitsland, 28 juli 1832), was een dochter van landgraaf Ludwig IX van Hessen-Darmstadt en landgravin Henriette Karoline van Pfalz-Zweibrücken.
In 1772 ging Amalie met haar zussen Wilhelmina en Luise en haar moeder naar Sint-Petersburg als één van de huwelijkskandidaten voor de Russische troonopvolger Pavel. Pavel koos alleen niet voor haar, maar voor haar zus Wilhelmina.
Op 15 juli 1774 trouwde ze met haar neef Prins Karl Ludwig van Baden. Ze kregen 8 kinderen:
- Katharine Amalie Christiane Luise (13 juli 1776 - 26 oktober 1823)
- Friederike Karoline Wilhelmine (13 juli 1776 - 13 november 1841)
- Luise Marie Auguste (24 januari 1779 - 16 mei 1826), later tsarina Elisabeta Alekseevna van Rusland
- Friederike Dorothea Wilhelmine (12 maart 1781 - 25 september 1826)
- Marie Elisabeth Wilhelmine (7 september 1782 - 29 april 1808)
- Karl Friedrich (13 september 1784 - 1 maart 1785)
- Karl Ludwig Friedrich (8 juni 1786 - 8 december 1818)
- Wilhelmine Luise (10 september 1788 - 27 januari 1836)
Tijdens haar huwelijk had ze het moeilijk met haar afstandelijke schoonvader en ook vond ze haar man kinderachtig. In 1801 werd ze tijdens een bezoek aan haar dochter Friederike, die koningin van Zweden was geworden, beschreven als intelligent maar ook heel dominant over haar man. Ook werd er later over haar gezegd dat zij op sommige punten, zoals haar wil en hoe graag zij macht heeft over anderen, net zoals tsarina Yekaterina II van Rusland was. Voor ze weer naar huis konden gaan, stierf haar man door een ongeluk en bleef zij tot 1802 in Zweden. Tijdens haar bezoeken aan haar dochter in Zweden en haar andere dochter Luise in Rusland, heeft ze vaak geprobeerd haar schoonzoons dichter bij elkaar te brengen om zo de problemen tussen Zweden en Rusland op te lossen. Zij zou er gedurende haar hele leven voor zorgen dat ze veel invloed had in de levens van haar kinderen en hun mannen/vrouwen. Zo zou zij er via haar schoonzoon, tsaar Aleksandr I, voor zorgen dat bij het Congres van Wenen in 1815 Baden geen terrein zou verliezen.